Het liep allemaal wat anders dan gepland sinds het voorgaande bericht. Maar gezondheidsperikelen laten zich nu eenmaal slecht plannen.

De Joop Zoetemelk Classic op 18 maart met zondagmorgenracefietsers (oftewel 'De Heeren') moest ik overslaan, omdat ik mij niet fit voelde. Twee weken later ging ik met dezelfde klachten naar de huisarts en lag ik even later in een ambulance naar de eerste-hart-hulp. Uitgebreid onderzoek wees uit dat mijn hart en longen in prima conditie waren. Er was alleen iets met mijn bloed. Nadere onderzoeken en spannende weken brachten uiteindelijk aan het licht dat ik CLL (chronische lymfatische leukemie) heb. De minst erge vorm van bloedkanker, en dan ook nog in het prille 'wait and see' stadium. Oftewel geen behandeling en vrijwel geen beperkingen.

De geplande camper-fiets-vakantie met Jos en Fred kon gelukkig door gaan. En op 4 juni fietste ik met Fred een heerlijk rondje in de Vogezen. Een paar dagen later gevolgd door een langere en pittige tocht in de Jura. Ondertussen genietend van het luxe camperleven in relaxed en onbekommerd gezelschap. Na de Jura was de keuze òf de Alpen òf de kale berg in de Provence. In de Alpen was het koud en nat, dus koers gezet richting Bédoin aan de voet van de Mont Ventoux.

De twee Vlaamse deernes, die op camping La Garenne naast ons camperden, hadden hem al gefietst na een voorbereiding van wel 60 km vlak. Heerlijk, dat onbezonnen enthousiasme. Deed me denken aan dochter Cato. Ze waren zonder onderbreking naar boven gefietst, maar zeiden dat ze wel veel aan sport deden. Dat gaf ons moed.

Op donderdag 8 juni fietsten Fred en ik om 9 uur door Bédoin, op weg om ook achter deze pukkel een vinkje te plaatsen. De beklimming was zwaar en prachtig. Alle verhalen over dit monster zijn waar. Even over twaalven waren we boven, Fred een kwartiertje eerder dan ik. Het was er druk, mistig en koud. Na de obligate bewijsfoto gauw naar beneden. Afdaling richting Malaucène. We hadden al eerder mensen met ALS-shirtjes gezien, maar beseften al dalend pas dat dit de dag was van de 'Tour de ALS'. Honderden wandelaars en fietsers gingen aan deze kant de berg op. Allemaal om de patiënten van deze vreselijke ziekte te steunen en geld in te zamelen voor de bestrijding ervan. Het was imposant en raakte mij. Er waren ineens zoveel mensen op deze berg, die veel meer pech met gezondheid hadden dan ik. Ik suisde met bijna 60 km/u en tranen in mijn ogen naar beneden, de zon en warmte tegemoet. Tussen Malaucène en Bédoin pikten we ook nog een klein Madeleinetje mee. Achter beide kanten van de grote Col de la Madeleine staat al jaren een vinkje. En nu ook achter de Mont Ventoux.

Verzend