Alles verandert...
... maar fietsen blijft
Wat er is gebeurd
Op 10 december kreeg ik, alleen thuis, een beroerte, zomaar uit het niets. Ik kon niet meer praten, geen woord. Dankzij snel begrip en handelen van Maria was de ambulance er in een mum van tijd. In het ziekenhuis bleek dat het een herseninfarct was geweest. Het enige direct merkbare gevolg was een ernstige vorm van spaak apraxie. De aansturing vanuit de hersenen naar het spreekinstrumentarium was door het infarct beschadigd. De woorden zaten wel goed in mijn hoofd, maar ik kon ze niet uitspreken. Na twee dagen zei ik weer mijn eerste woordje. Na een week kon ik mij voldoende verstaanbaar maken om het ziekenhuis te mogen verlaten. Vanaf begin januari ben ik gestart met poliklinische revalidatie. Voornamelijk logopedie, maar ook leren om te gaan met de mentale gevolgen van een herseninfarct. Waarschijnlijk duurt de revalidatie tot eind mei. Het praten gaat een stuk beter, maar vanzelfsprekend word ik niet meer.
De benen laten spreken
Gelukkig heeft het infarct geen verdere fysieke beperkingen veroorzaakt, hooguit meer en eerder optredende vermoeidheid. Dus blijf ik gewoon fietsen. En weer plannen maken om nog meer te fietsen. Het eerste rondje van 66 km was op de vroege-lente-donderdag 20 maart. Op de Focus trekking fiets, omdat ik het snelheidsgerichte rammen op de nerveuze racefiets definitief achter mij heb gelaten. Maar... een beetje lichtvoetig en vlotjes kilometertjes maken, wellicht zelfs weer in een klein bezadigd fietsgroepje, dat lijkt mij wel weer leuk om te gaan doen. Dus heb ik (alweer) een 'nieuwe' fiets. Een Merida Speeder 500 van Marktplaats. Aluminium frame, recht stuur, 2x11 Ultegra, schijfremmen, bredere bandjes. Kortom, een mooi licht toerfietsje, waarmee ik ook in de bergen uit de voeten zou moeten kunnen... denk.
Hoewel ik nog een beetje huiverig ben om fietsplannen te maken, staan er toch al een paar dingen in potlood in de agenda. Eind mei, rondom Hemelvaart, een paar dagen fietsen met dochter Cato. Wat, hoe en waar nog nader te bepalen. En in juni misschien weer een weekje op stap met de camper-fiets-trip-kameraden. Eens kijken of we nog een mooie col kunnen gaan afvinken.
Hoe dan ook, er gaan ook in 2025 flink wat kilometers gefietst worden, hopelijk met de wind in de rug en de zon tegemoet.